بادین‌آباد پیران؛ روستایی در جنوب‌شرقی دهستان پیران بخش مرکزی شهرستان پیرانشهر؛ با مختصات جغرافیایی ۴۵ درجه و ۱۰ دقیقۀ طول شرقی و ۳۶ درجه و ۳۴ دقیقۀ عرض شمالی از شمال به روستای نَمنِجه، از جنوب به بخش منگور‌غربی، از شرق به روستای چَم بادین‌آباد و از غرب به ارتفاعات مرزی ایران - عراق و کوه قَندیل محدود می‌شود. این روستا طبق تحقیقات میدانی صورت گرفته و اظهار نظر افراد مسن محلی به دلیل وزش بادهای شدید در درّه‌ای در نزدیکی این روستا، بادین‌آباد نامیده شد‌ه و پسوند پیران نیز به دلیل وجود بادین‌آباد در دهستان‌های دیگر، به آن اضافه شده‌است. شکل روستا از نوع متمرکز نامنظم و فشرده با وضعیت سکونت دائمی است. به لحاظ شرایط توپوگرافی روستا در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد و با بارش سالانه حدود ۵۵۰ میلی‌متر دارای شرایط اقلیمی خیلی مرطوب می‌باشد (حاجی‌زاده و رضازاده، پیرانشهر، صص۱۶۶ و ۱۶۷). رودخانه چم بادین‌آباد در جنوب این روستا و جنوب‌غربی پیرانشهر جریان دارد و از کوه‌های قندیل بزرگ و حاجی‌ابراهیم سرچشمه می‌گیرد. طول این رودخانه ۱۰ کیلومتر است. در گذشته به این رودخانه بادینوه نیز گفته می‌شد (همان، ص۴۶).

فاصله روستا تا مرکز شهر ۳۴/15 کیلومتر است. ۳ کیلومتر از راه آن تا روستای گردم‌خانه از نوع  خاکی و از گردم‌خانه تا  شهر پیرانشهر ۱۲کیلومتر آسفالت می‌باشد. مردم آن به زراعت، دامداری، باغداری و زنبورداری مشغولند و به تولید محصولاتی همچون گندم، جو، گوجه فرنگی، گردو، انگور، یونجه و سیب می‌پردازند (همان، صص ۲۰۴و۱۶۷). براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ روستای بادین‌آباد ۴۴۰ نفر جمعیت را در قالب ۱۰۵ خانوار در خود جای داده‌است. جمعیت این روستا در سال ۱۳۶۵، ۶۰۸ نفر در قالب ۸۹ خانوار بوده‌است (درگاه ملی آمار، سرشماری سال ۱۳۶۵ و ۱۳۹۵).

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۲۲ بهمن‌ ۱۳۵۷ و در فضای سیاسی آن روزها، قاسملو و تعدادی از کادرهای حزبی از کشورهای اروپایی به ایران بازگشته و افراد جدیدی را جذب نمودند. آنها با غارت چند پادگان، سلاح و تجهیزات بسیاری به دست آورده و با مسلح کردن افراد، تشکیلات حزب دمکرات را در سراسر مناطق کردنشین کشور توسعه دادند تا مقدمات تجزیۀ مناطق کردنشین را فراهم کنند (صادقی، ص ۲۸). روستای بادین‌آباد که در نزدیکی محور پیرانشهر-سردشت قرار دارد، یکی از پایگاه‌های عمدۀ حزب دمکرات محسوب می‌شد. تا ۱۳۶۱ش این روستا  و مسیر مربوطه در اختیار احزاب کومله و دمکرات قرار داشت. سرانجام این مسیر جزو اهداف پاک‌سازی نیروهای مسلح قرار گرفت و از اول خرداد تا آخر مهر۱۳۶۱ با عملیاتی در ۵ مرحله و از دو محور،‌جاده و روستاهای اطراف آزاد شد (ن.ک: صادقی، ص۹۰). در این عملیات ۲۱۰نفر از افراد آن‌ها کشته و حدود ۳۵۰ زخمی شدند. در این عملیات ۳۸ نفر از نیروهای خودی به شهادت رسیدند که یکی از شهداء ناصر کاظمی (12خرداد۱۳۳۵-6شهریور۱۳۶۱، جاده پیرانشهر – سردشت)، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کردستان و فرمانده تیپ شهداء سپاه بود. شهادت این فرمانده موجب تأسف و تآثر رزمندگان و مردم کشور شد (همان و ن.ک: روزشمار شهید بروجردی، پیرانشهر، ص۱۲۰- 126). از این تاریخ به بعد در روستای  بادین‌آباد پایگاه توسط لشکر۶۴اورمیه و سپس پایگاه عملیاتی توسط گروهان ژاندارمری پیرانشهر احداث شد (همان، ص۴۶۲ و مالکی، جلد اول، ضمیمه۲). عناصر گروه‌های تجزیه‌طلب در پی شکستی که خورده بودند، چند روز بعد در ۱۰ شهریور ۱۳۶۱ پایگاه بادین‌آباد را با سلاح‌های سنگین مورد حمله قرار دادند که در نتیجۀ تلاش رزمندگان اسلام این حمله دفع شد. اهالی قدرشناس این روستا و چند روستای دیگر مسیر، در تاریخ ۱۵/06/1361 به شهر پیرانشهر رفته و با برپایی یک راهپیمایی با شکوه، که از مقابل فرمانداری پیرانشهر به طرف پادگان این شهر انجام شد، آزادی خود از زیر سلطۀ گروهک‌های تجزیه‌طلب و بازگشتشان به دامان اسلام را جشن گرفتند و با شعارهای کوبندۀ خود گروهک‌های تجزیه‌طلب وابسته به شرق و غرب را شدیداً محکوم کردند (ن.ک: روزشمار شهید بروجردی، پیرانشهر، ص ۱۲۰- 126). مردم روستا در پایان راهپیمایی و پس از سخنرانی فرمانده پادگان پیرانشهر با انتشار بیانیه‌ای سه ماده‌ای با اشاره به فشارها و اختناق گروهک‏ها در روستاهای پاکسازی نشده، خواستار اقدام رزمندگان اسلام در پاکسازی روستاها شدند (روزنامۀ کیهان، ص۱۳). بار دیگر مردم روستای بادین‌آباد در ۲۱ شهریور ۱۳۶۱ به همراهی اهالی چند روستای دیگر از توابع شهرستان پیرانشهر همچون؛ روستای زیدان، لاوین، دیل‌زه، قلعه‌رش، گردکوران، گردین‌خانه و گرداشون که به تازگی توسط رزمندگان اسلام از زیر سلطۀ گروهک‌های غیرقانونی نجات یافته بودند، با سر دادن شعارهایی در حمایت جمهوری اسلامی ایران و رهبر کبیر آن و محکومیت گروهک‌های مسلح غیرقانونی به راهپیمایی پرداختند (روزشمار شهید بروجردی، پیرانشهر، ص۱۳۰).

با تسلط رزمندگان اسلام بر اوضاع، امنیت نسبی در منطقه برقرار شد. اما آثار حضور عناصر احزاب دمکرات و کومله همچنان موجب سلب آرامش از مردم می‌شد. از جمله در ۲۹ شهریور ۱۳۶۱ یک خودرو که متعلق به گردان ۳۰۶ توپخانه بود، بین آبادی کوپر و بادین‌آباد با مین برخورد کرده و منفجر شد. در این انفجار ۷ نفر از سرنشینان خودرو مجروح شدند. پس از آن در ۳ آبان ۱۳۶۱ عناصر این گروهک‌‌ها با سلاح‌های سبک به پایگاه بادین‌آباد حمله کردند که با مقابلۀ رزمندگان اسلام مجبور به فرار شدند. این حملات در روزهای پنجم و بیستم آبان‌ماه (ن.ک: همان، ص۱۷۴و۱۷۶و۱۹۰) و بیست‌وپنجم بهمن‌ماه نیز تکرار شد و هر بار با هوشیاری و شجاعت نیروهای پایگاه بادین‌آباد دفع می‌شد (مالکی، ص۱۷۵).  سال ۱۳۶۲ در جاده پیرانشهر - سردشت و روستای بادین‌آباد، امنیت نسبی برقرار بود ولی تا برقرار امنیت کامل باید اقدامات عملیاتی سرکوب احزاب فوق در کل مناطق مرزی اقدام می‌شد.

در عملیات شهید کاظمیان در ۷ شهریور ۱۳۶۳ که به منظور تأمین امنیت منطقۀ مَنگور غربی در جنوب‌غربی پیرانشهر اجرا شد؛ پست امدادی، فرماندهی و مخابرات آن عملیات در پاسگاه بادین‌آباد مستقر بود (ن.ک: روزشمار شهید بروجردی، پیرانشهر ص ۴۰۹ و ن.ک: صادقی،۱۵۶). در خرداد ماه ۱۳۶۴ افراد مسلح حزب دمکرات با اجرای ۴ کمین در چندین محور منطقه، از جمله بادین‌آباد موجب شهادت ۵ تن و مجروح شدن ۴ تن از نیروهای خودی شدند و خساراتی برجای گذاشتند. این حملات به معنی شروع دوبارۀ درگیری‌ها و ناامنی‌ها بود. بطوریکه در شهریور ماه  همان سال افراد مذکور ۵ مورد درگیری با رزمندگان اسلام در بادین‌آباد، حمزه‌آباد، کانی‌رش، هنگ‌آباد و سیلوه پیرانشهر داشتند که در نتیجۀ آن ۴ نفر از افراد حزب دمکرات کشته شده و ۸ نفر زخمی شدند. رزمندگان اسلام نیز با تقدیم ۸ شهید، ۶ مجروح و ۱۷ گروگان در مقابل حملات دشمن ایستادگی نمودند (همان، ص ۴۵۶ و ۴۴۴).

پس از گذشت حدود یک سال در نیمه شب ۱۴ خرداد ۱۳۶۵ عناصر تجزیه‌طلب حزب دمکرات با نیروهای پایگاه بادین‌آباد درگیر شدند. طی این درگیری یک سرباز دچار موج گرفتگی شد (تقی‌زاده، ج۳، ص۱۰۳). نیروهای این پایگاه بار دیگر در ۶ تیر ۱۳۶۵، مورد حملۀ این عناصر قرار گرفتند. این درگیری با پشتیبانی گردان جندالله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیرانشهر خاتمه یافت و به نیروهای خودی آسیبی نرسید (مالکی، ج۴، ص۳). 14 مهر ۱۳۶۵ نیز نیروهای پایگاه چیانه و گردان جندالله سپاه پیرانشهر در درّۀ بادین‌آباد با این عناصر درگیر شدند که با پشتیبانی نیروهای مستقر در پل‌فلزی و پایگاه بادین‌آباد خاتمه یافت و پنج نفر از عناصر ضدانقلاب زخمی و یک نفر از آنها به هلاکت رسید (همان، ص۴۱). مقاومت رزمندگان اسلام موجب ناامیدی دشمن گشت، بطوریکه پس از این تاریخ هیچ درگیری در این روستا و پایگاه ثبت نشده است. آنچه پس از گذشت ۲ سال آرامش اهالی روستا را به هم ریخت؛ تهاجم توپخانه رژیم بعثی عراق در ۲۳ تیر ۱۳۶۷ بود که حدفاصل برجک‌های پاسگاه کهنه‌لاهیجان و پاسگاه بادین‌آباد را مورد تهاجم قرار داد که خوشبختانه خسارات جانی به دنبال نداشت (همان، ص۱۵۴).

مآخذ: تقی‌زاده، اسماعیل، روزشمار رویدادهای دفاع مقدس استان آذربایجان‌غربی، ارومیه: کنگره سرداران و ۱۲ هزار شهید استان آذربایجان‌غربی، بی‌تا، فایل ورد قبل از انتشار؛ حاجی‌زاده، فوزیه و محمدامین رضازاده، دایره المعارف روستاهای استان آ.غ، ارومیه: نشر وارستگان نوابغ سرمد، ۱۳۹۳؛ روزنامه کیهان، شماره ۱۱۶۶۸، سال ۱۳۶۱، صفحه ۱۳؛ سالنامه آماری استان آذربایجان غربی، پیرانشهر، سال۶۵، تهران: مرکز آمار ایران، ۱۳۹۳؛ روزشمار پروژه شهید بروجردی، پیرانشهر، تهران: مرکز مطالعات امنیت پایدار دانشگاه امام حسین(ع) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۳۸۶؛ سرشماری عمومی نفوس و مسکن، تهران: مرکز آمار ایران، ۱۳۹۵، www.amar.org.ir؛ صادقی، رضا، آذربایجان‌غربی در جنگ با ضدانقلاب و دفاع مقدس، تهران: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس۱۳۹۱؛ مالکی‌گمچی، اسدالله، روزشمار دفاع مقدس فرماندهی انتظامی استان آ.غ، تهران: پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا، ۱۳۹۶.

                                                                                                    /سونا برزگر داش‌آغولی/